Persona 5 Strikers, son yılların en başarılı JRPG oyunlarından birisi olan Persona 5’in öyküsünü, musou üzere büsbütün farklı bir oyun çeşidi ile devam ettiriyor. Playstation dışındaki aygıtlara birinci kez konuk olan Persona 5’in yeni oyunu beklentileri karşılayabilecek mi? Yüzlerce düşmanı dövdüğümüz ruhsuz bir oyun mu olacak yoksa özünü muhafazayı başarmış bir devam oyunu mu? Gelin birlikte bakalım. (Yazı içerisinde ya da görsellerde Persona 5 öyküsü ile ilgili rastgele bir spoiler bulunmamaktadır)
Persona 5: Strikers incelemesi
Persona 5 Strikers, birinci oyunun 5 – 6 ay sonrasında başlıyor. Persona 5’de gerçekleşen olaylar sonrasında ana karakterimizin (Joker) ve Morgana’nın Cafe Leblanc’a döndüğünü görüyoruz. Tekrar bir ortaya gelen takım tatil periyodunu kamp yapmak, gezip eğlenmek (ve barbekü yapmak) üzere etkinlikler ile geçirmeyi planlıyor. Kamp materyallerini almak için dışarı çıktığımızda karşılaştığımız bir idol buluşması ve buradan aldığımız kart ile kendimizi tekrar Metaverse’de buluyoruz.
Jail ismi verilen yeni bir cins alan ile karşılaşan grup, burada insanların isteklerini ele geçiren düşmanları görüyor. Öykü hakkında daha fazla detaya girmek istemiyorum lakin yeniden bir yönetici var ve yeniden maksadımız yöneticiyi durdurarak, gerçek dünyayı etkileyen olaylara müdahale etmek. Metaverse’de oluşan hapishaneler yetmezmiş üzere, gerçek dünyada olayların sorumluluğunu bize atan polise saf olduğumuzu kanıtlamamız gerekiyor.
Gezici Phantom Thieves Şubesi
Persona 5 Strikers’ın öyküsü hakkında nasıl bir yorum yapacağıma karar veremedim. Olağan bir oyun ile karşılaştırırsak hem kıssa anlatımı hem de müddet olarak çok yeterli. Ana kıssanın yaklaşık 40 – 50 saatlik bir oynanış mühleti var. Shibuya’da başlayan maceramız, ortalama 10 saat süren birinci vazifenin akabinde Japonya’nın farklı bölgelerine yanlışsız uzanıyor.
Öykü olağan bir oyuna nazaran uygun dedim ancak oyunun ismi Persona olunca bir de kendi içinde karşılaştırma yapmamız gerekiyor. Öykü mühleti alışıldık bir Persona oyununa nazaran kısa. Birtakım öyküler istenildiği üzere anlatılmamış ya da gereksiz hissiyatı veriyor. Dövüş sırasında yapılan konuşmalar ile anlatılan şeyler var, oyunun lisanını ingilizce bile yapsanız o kaos ortasında anlamanız mümkün olmuyor. Neler olduğunu görmek istiyorsanız dikkatinizi oraya verip okuyun, ölün ve baştan başlayın durumu var. Öykünün Persona 5 Royal’ı yok sayması ve ana kıssadaki birtakım değerli karakterlerin isminin bile geçmemesi de biraz üzücü.
Bu saydıklarım çok büyük eksiler değil. Persona 5 Strikers bir JRPG oyunu değil ve kıssa olarak çok düzgün bir iş çıkarmış. Saydığım eksiler de ismindeki Persona’yı görüp gelmiş olan, farklı oyun tipleri ile işi olmayan oyuncular için yazılmış şeyler. Genel olarak Persona isminin hakkını veren bir içerik sunmuşlar.
Anime Oyunları İle Tanıdığımız Musou Çeşidi
Persona 5 Strikers kıssa açısından beklediğimden daha âlâ çıktı. Oynanış kısmına da geçeceğiz lakin öncesinde“Musou” dediğimiz çeşit nedir onu kısaca açıklayalım. Aslında “Hack & Slash” ya da aksiyon oyunu diyerek geçiştirmek mümkün lakin tam olarak açıklayamıyor. Aslında “Musou”, Koei Tecmo ile Omega Force’un yaptığı oyunların isimlerinden yola çıkan ve çeşidi tanımlamak için kullanılmaya başlanan bir söz. “Souls-like” üzere, kendi içinde bir tıp diyebiliriz. Bilhassa anime/manga oyunlarının büyük çoğunluğunun tercih ettiği çeşit (Attack on Titan serisi, One Piece: Pirate Warriors serisi, Berserk and the Band of the Hawk) yakın vakitte Switch için çıkan Hyrule Warriors: Age of Calamity’de de tercih edilmişti. Güçlü bir karakterin denetimini bize veren musou oyunları, karşımıza çıkan yüzlerce düşmanı kesip biçmek üzerinden ilerliyor.
Persona 5 Strikers’ın musou oyunu olacağını duyunca biraz şüphelendiğimi kabul etmem gerek. Hyrule Warriors: Age of Calamity’yi de yapmış olan Omega Force ile Atlus’un ortak çalışması olan Strikers, kuşkularımı haksız çıkarıp, iki tarafın şahane bir birleşimi olmuş.
Dövüşlerde Sıra Beklemek Neymiş?
Persona 5 Strikers oynanışı iki farklı kısma ayrılıyor. Birincisi Omega Force’un yıllardır yaptığı, kalitesi artık bilinen musou tarzı aksiyon kısımlarının bulunduğu Metaverse. İkinci kısım ise gerçek dünyada geçen ve Persona serilerinden alışık olduğumuz “günlük hayat” kısımları.
Evvel oyunun ana odak noktası olan aksiyon kısmına bakalım. Shibuya’nın Metaverse hapishanesinde özgür bir biçimde dolaşabiliyoruz. Etrafta toplanabilir eşyalar, güvenlik ışıkları ve gardiyanlar bulunuyor. Gardiyanlar aslında bölgenin güvenliğini sağlayan shadowlar. Oyun alanında düşmanlar ile direkt çarpışmak yerine, savaşı başlatacak olan gardiyanlara saldırmamız gerekiyor. İnançlı bir noktadan tuzağa düşürmek ya da direkt saldırmak mümkün. Gardiyanlar bizi daha evvel fark ederse birinci saldırıyı onlar yapıyor, bu da hem dezavantajlı bir formda başlamamıza hem de hapishanedeki alarm düzeyinin yükselmesine sebep oluyor. Bu açıdan orjinal Persona 5’e çok benziyor. Asıl yenilik savaş başladığında ortaya çıkıyor.
Saldırıyı başlatınca oyunun yeni dövüş sistemini görüyoruz. Dört kişilik grubun bir üyesini biz denetim ederken, öteki üç üyeyi yapay zeka devralıyor. Rakipler yeniden shadowlar ve bu shadowlar vakit zaman maskelerini toplayabildiğimiz personalara dönüşüyor. Herkesin bir zayıf noktası ve güçlü olduğu alanlar var. Yakın dövüş, menzilli uğraş ve persona özelliklerimiz ortasında geçiş yapıp, mümkün olan en süratli biçimde rakipleri durdurmaya çalışıyoruz. Bütün tuşlara basıp güçlü büyüleri savurarak dövüşebiliriz üzere gelse de, oyun mekaniklerini düzgün kullanmamız gerektiğini hemen fark ediyoruz. Sonuçta can ve yetenek güçleri (SP) sonsuz değil, geri kazanma bedeli ise yüksek.
En başta Phantom Thieves takımının dokuz üyesi ortasından istediğimiz dört tanesi ile etrafı dolaşıp, dövüşlere katılabiliyoruz. Tıpkı orjinal oyunda olduğu üzere, Strikers’da her karakterin farklı bir role sahip olduğuna emin olmuş. Kalabalık kümeleri baltası ile dağıtan Haru, silahlarını nükleer kuvvet ile güçlendirip tek amaca odaklanabilen Makoto ve güçlü yapısı ile şimşek gücünü birleştirerek tank haline bürünen Ryuji üzere karakterlerimiz mevut. Denetim edebileceğimiz 10 karakter var ve bunların 9 tanesi oyunun başında açık olarak geliyor. Bölgedeki düşmanların tipine nazaran karakterler ortasında değişiklik yapıp taktik belirliyoruz. Yeni eklenen Sophie ve Wolf karakterlerini de beğendim. Yalnızca yeni karakter olsun diye konulmamış, kıssa içinde ve oyunda çok güçlü karakterler.
Dövüşler sırasında kalabalık kümelere karşı 4 kişi olarak uğraş ediyoruz. Persona çağırıp rakibi zayıf noktasından vurmak istediğimizde vakit duruyor ve saldırıyı ne tarafa yanlışsız yapacağımızı, hangi yeteneği kullanacağımızı seçebiliyoruz. Ayrıyeten her karakterin özel akınları var ve bunları kullandıkça gelişiyoruz. Başlangıçta yalnızca tabanca ile ateş eden Joker, sonraki düzeylerde mermi gelen düşmanlara zıplayabiliyor, son düzeyde ise mermileri biriktirip güçlü bir taarruzda kullanabiliyor. Her karakterin bu stil geliştirilebilir özel akınları var.
Kadro üyelerimiz hoş, dövüş olmadığı sürece istediğimiz üzere değiştirebiliyoruz dedik. Dövüşlerde 4 farklı üye var ve istediğimiz vakit bunlardan birinin denetimini alabiliyoruz. Öteki ekip üyeleri ise başına nazaran düşmanlara saldırıyor. Olağan zorluk düzeyinde çok külfet olmuyor lakin sıkıntı (ve sonradan açılan daha zor) düzeylerde can sıkıcı şeyler olabiliyor. Sıhhatini ya da gücünü yüksek tutmaya çalıştığım karakter, uzaktan akın yapmak için diğer birine geçtiğimde düşmana tekme tokat dalıp durduk yere gücünü tüketebiliyor. Dövüşürken bir gözümü daima takım arkadaşlarım üzerinde tutmak zorunda kaldım.
Hapishanelerde bulunan objeler ile etkileşime geçmek de mümkün. Düşmanlara gözükmeden ilerlemek için otomobillerin ya da direklerin üzerine çıkabiliyoruz. Bu noktalar sayesinde düşman bizi fark etmeden geçmek ya da bâtın akın yapmak mümkün oluyor. Dövüşler sırasında ise etraftaki objeler ile saldırabiliyoruz. Direğin etrafında dönerek düşmanlara hasar vermek, asılı objeleri düşmanın başına düşürmek, otomobilleri patlatmak ya da kaykaya binip düşmanların üstüne sürerek yere düşürmek üzere etkinlikler var.
Vakit Sınırlaması Yüzünden Gerilmeye Son
Persona serisinin olmazsa olmazı, günlük ömür kısımları bu oyunda da mevcut. Oyunun başında Persona 5’ten hatırladığımız yerleri tekrar görme, etrafı bir ölçü dolaşma talihine erişiyoruz. Toplumsal hayat kısımları Persona 5 kadar ağır ve yorucu değil. Tekrar arkadaşlarımız ile konuşup, birlikte vakit geçiriyoruz. Bu sefer şahıslar ile farklı ayrı bağ geliştirmek yerine bütün grup ile olan bağlantımızı geliştirmeye çalışıyoruz. Münasebetimiz geliştikçe zindanlarda işimize yarayan yeteneklere harcayabileceğimiz puanlar elde ediyoruz. Yetenekler yüksek düzey kasaları açma, karakterlerin gücünü arttırma, daha fazla persona maskesi düşmesi ve daha fazla deneyim puanı üzere birçok farklı tipe ayrılıyor.
Persona 5 Strikers’da günlük hayat ile Metaverse içindeki vazifeler ortasında vakit idaresi yapmanıza gerek yok. Persona serisinin en değerli (ve oyuncuları en çok geren) özelliklerinden birisi olan vakit idaresi, Strikers’da kalkmış durumda. Dövüşmek için bir Jail’e girdiğinizde gün otomatik olarak geçmiyor. İstediğimiz vakit çıkıp, gerekli gereçleri toplayıp tekrar geri dönebiliyoruz. Vakit sonu yalnızca aşikâr yan misyonlarda bulunuyor ve çok büyük tesirleri yok. Bu da oyuncuyu “Bugün savaşırsam şu karakterle etkileşimi kaçırırım, lakin yemek de yapmam lazım” üzere fikirlerden kurtarıyor. Ülkenin çeşitli kentlerini gezdiğimiz karavan seyahati sırasında yemek de yapabiliyoruz. Jail maceralarımız sırasında (özellikle yüksek zorluk seviyelerinde) her türlü kaynağa gereksinimimiz olacak, bu yüzden gerçek dünyadaki aktiflikleri ihmal etmemek gerekiyor.
Dövüşler sırasında karakter değiştirmek, her karakterin kendine ilişkin özel animasyonu bulunan “Showtime” taarruzlarını kullanmak, düşmanı pusuya düşürünce ya da zayıf noktasına vurunca yapabildiğimiz toplu hücumlar, teknik hücumlar falan derken oyunun aksiyon kısmında uzun mühlet sıkılmıyacaksınız. Dövüş zorluğu olağan düzeyde bile taktikleri gözden geçirmeye teşvik edecek formda ayarlanmış. Ortadaki istikrarın uygun oturtulduğunu düşünüyorum. Gerçek dünyada yapacak çok fazla şey yok ve başlangıçta gidebileceğiniz alanın sonlu olması rahatsız edebilir lakin kıssa ilerledikçe daha çok yer açılıyor ve “bu oyun tipi için” kâfi diyebilirim.
Kalbimizi Müzikleriyle Çalan Oyun
Persona 5 Strikers, Persona 5 serisinin Playstation dışındaki platformlarda yayınlanan birinci oyunu. Bu inceleme için oyunu Playstation 4 slim konsolda oynadım. Görsel olarak oyun Persona 5’in altında kalmamış. Persona 5’in sanat tarzı Strikers’da da kullanılmış ve hala çok hoş.
Oyunun ayarlar kısmında performans ile ilgili bir seçenek bulunuyor. Terchinize nazaran oyunu “Framerate” (1080p) ya da “Grafik” (1440p) modunda oynayabiliyorsunuz. Standart Playstation sürümlerinde her iki modda da oyun çok akıcı ancak kalabalık alanlarda skiller art geriye gelince frame düşüşleri yaşanıyor. Oyunu etkileyecek kadar dramatik düşüşler değil, muhtemelen 40 – 50 kare aralığına iniyor fakat dikkat çekiyor. PS4 Pro konsollarda fps drop sadece grafik modunda yaşanırken, Playstation 5 sürümünde her iki modda da stabil 60 fps oynanabiliyor. Switch sürümü ise ortalama 30 fps gösteriyor fakat konsolun taşınabilirlik özelliği, oyuncuya sunduğu kare suratını telafi edecek kadar uygun.
Mevzu Persona oyunları olunca müziklerin berbat olması üzere bir durum kelam konusu olmuyor. Persona 5 Strikers, orjinal Persona 5’de duyduğumuz bir çok müziğin yine düzenlenmiş sürümlerini kullanıyor. Dövüşlerde kullanılan müzikler çok hoş olmuş, sizi gaza getirmeyi başarıyor. Last Surprise ve Rivers in the Desert üzere müziklerin metal / punk usulündeki tekrar yorumlanmış halleri harika. Yeni dövüş müziği “What You Wish For” ve soygun müziği “Daredevil” oyunun temposuna çok uymuş. Lyn’in vokalleri yeniden sizi esir alıyor ve kimi vakit sadece müzikleri dinlemek için oyalanıyorsunuz. Müzikler konusundaki tek şikayetim, Cafe Leblanc içerisinde Beneath the Mask’ın çalmaması oldu.
Sonuç
Persona 5 Strikers, tanınan bir serinin isminin gerisine sığınarak, “nasılsa satar” mantığı ile hazırlanmış bir oyun değil. Öyküsü, oynanış müddeti ve iki tipi bir ortaya muvaffakiyetle getiren dövüş sistemi ile oynadığım en hoş musou oyunu olmuş. Persona serisinin kolaylaştırılmış bir versiyonu üzere. Persona 5 Strikers beklediğimin çok üzerinde bir iş olmuş.
Yazıyı bitirmeden evvel asıl kıymetli kısma gelelim. Persona 5 Strikers’ın iki değerli sorunu var ve oyunu almadan evvel bunları hesaba katmak gerekiyor. Persona 5 Strikers oynamadan evvel Persona 5 oynamanız zarurî değil lakin mutlaka önerilir. Kıssa bir evvelki oyunun sonrasında geçiyor ve karakterleri tanımak, bahsettikleri mevzuları anlamak için evvelki oyunu bitirmiş olmak gerekiyor. Asıl sorun Persona 5’in sadece Playstation 4 konsolunda olması. Nintendo Switch ya da PC kullanıcıları kıssanın öncesini öğrenmek istiyorsa ya gidip Playstation almalı ya da internet üzerinden mevzuyu araştırmalı. Ana kıssa kendi içinde bağımsız fakat karakterlerin kimi hareketlerini anlamak için kıssayı bilmeniz gerekiyor.
İkinci sorunumuz ise fiyat. Oyun tüm dünyada 60 dolar fiyat etiketi ile piyasaya çıkmış durumda. İçerik olarak 60 doların hakkını veriyor. Ülkemizde Playstation sürümünün satış fiyatı 558,69 TL olarak belirlenmiş. PC üzerinden almak isterseniz, Steam üzerinde 558,70 TL’ye satılıyor. Ülkemiz hudutları içerisindeen ucuza alabileceğiniz versiyon, 60 dolar ödeyerek satın alabileceğiniz Nintendo Switch sürümü. Oyun mutlaka çok uygun fakat lokal fiyatlandırmanın zararımıza işlediği bir durumda tam fiyatı ile önermem çok sıkıntı.