Başımızda bin tane tilki dönüyor. Resmen cinayet mahali inceler üzere inceledik. Galiba büyük sırrı da bulduk.
Daha evvel sizinle Çukur teorilerimizi paylaşmıştık. Amca Cumali Koçovalı’nın kim olduğunu ise oldukça evvel bildiğimiz için gururluyuz
Bir varsayımımız daha vardı, onu da aylar evvel paylaştık.
Amca Cumali Koçovalı’yı Müfit Kayacan canlandırıyor. Bu türlü bir casting olamaz, şa-ha-ne!
Müfit Kayacan da rolünün hakkını ziyadesiyle veriyor. Ercan Kesal’a hiç benzemeyen bir adam bir saç kazıtma bir bıyık ile bu hale gelmez. O tutum, o duruş…
Amca Çukur’a geldi ve mahallenin mayasını bozdu. İdris’in yıllarca uyuşturucudan uzak tutmaya çalıştığı mahallenin halkı artık ticaretin tam ortasında.
“Bizden olmayan bertaraf olur” ideolojisiyle yola çıkmış olacak ki, geldiğinden bu yana onun elini öpmeyen ve dediklerini yapmayan herkesi alaşağı etmiş durumda.
Yamaç gelene kadar karar sürdüğü Çukur, artık tekrar karıştı. Mahallenin durumundan rahatsız olan Yamaç, bu yapay ‘Karaköyvari’ mahalleyi tanıyamadı ve ondan hiç hoşlanmadı.
Ancak karşısında yalnızca Amca yok, Vartolu da mahallenin bu hale gelmesinin destekçilerinden, sorumlularından. Bu yüzden çaba onunla da olacak üzere.
Gerçi bir his amcayı asıl Vartolu indirecek, son atak ondan gelecek diyor fakat neyse…
Pekiiiii… İdris neden Cumali’yi mahalleden, hayatından sürdü? Neden herkese öldüğünü söyledi?
Ona sorarsan, kardeşi ihanet etmiş. Gücüyle yarışamayacağı için vurmuş. Ölmeyince de defol git mahallemden demiş. Yersen…
Alzheimer’ın son raddesindeki Emmi de onu görünce geçmişi hatırlayıp meczuba dönüyor. Bir vakitler büyük bir hata işlemiş olmalı.
Palavra söylediğini çabucak anladık. Odasında gizlice Sultan’ın fotoğrafını bulunduran, aşık aşık bakan Amca Cumali, İdris’in kemiklerini sızlattı. Meğerse Sultan’a aşıkmış… Adamın mahallesini, konutunu, oğullarını, her şeyini aldın bir karısı kaldı değil mi?
Birinci teori, Sultan’a aşık olduğu ve bunu lisana getirdiği için İdris tarafından vurulması. Bilemeyiz, tahminen de o bir periyot gittiğinde İdris onun aşkıyla evlendi. Her iki biçimde de Sultan bu düşmanlığın sebeplerinden biri olabilir.
İkinci teori ise dizinin en büyük düğümü olan şu sahnede yatıyor. Meliha, Emmi’ye büyük bir sır vermişti. Emmi artık aklı bir gelir bir sarfiyat olduğundan bir gün açıklar mı bilmiyoruz.
Meliha: İki kişinin bildiği sır sayılmazmış. İki kişi biliyordu, biri merhum oldu. Artık tam bir sır. Fakat ben de ölürsem…
Emmi: Ne diyorsun Meliha ben hiçbir şey anlamıyorum.
Meliha: İdris hiç kimse bilmeyecek demişti. Ancak Yamaç’ın bilmesi gerekiyor. O anlar.
“Yamaç’ın bilmesi gerek” demişti Meliha. Hem vaktinde İdris’e, hem de Emmi’ye. Yoksa Yamaç, Amca Cumali’nin oğlu mu?
Meliha: Yamaç’a ne vakit söyleyeceksin?
İdris: Neyi? Nerden çıktı artık bu.
Meliha: Yamaç dün beni görmeye geldi. Bilmeye hakkı var. O başkaları üzere değil, anlar. Konuş onunla, söyle…
İdris: Asla, asla söylemeyeceksin.
İdris’in anlattığına nazaran Sultan ve çocuklarından uzaklaştığı ve Meliha’dan da vazgeçemediği için aptalca bir tahlil bulmuş, Meliha’yı öldürmeye çalışmıştı. Hatta yıllarca onu meyyit sanmıştı. Birebir vakitte Yamaç’ın annesi olabilir mi deniyor.
Lakin bu işi Yamaç’ın Meliha ve Cumali’nin oğlu olduğuna dayandırmayacağız. Zira Meliha 70’lerin sonunda vuruldu, Yamaç ise 89’lu. Hatta Meliha’yı öldü sanan İdris, Mihriban ile tanıştı ve ondan da Salih oldu. Salih doğduğunda Selim de yeni doğmuştu. Yani tarihler hiçbir biçimde tutmuyor.
Kimileri Sultan’ın o sırada bir meyyit bebek dünyaya getirdiğini, İdris’in de Yamaç’ı Sultan’a kendi oğluymuş üzere verdiğini bile düşünüyor. Tamam, şayet o denli ise birinin çocuğu olabilir şüphesiz lakin 89’da Cumali ve İdris ortasında bir bağ bulunmuyor.
Bu iki sahnenin benzerliği birçok kişinin başını karıştırmış. Sanki yeniden karşı karşıya gelen baba-oğul mudur deniyor.
Bakalım bu sahneyi tekrar izleyince manalı gelecek mi…
Evet, casting konusunda enteresan bir seçim yapan imal yüzünden bu adamların öz kardeş olduğuna hiç inanmadık:) Lakin sır bu değil bizce.
Efsun’un Yamaç’a anlattığı masalları hatırladınız mı? Annesinin öyküsünü anlatıyordu. Bu kadar kıymetli, şifa dağıtan, kocasını kendine meftun eden bayanla ilgili bir şey bilememek enteresan değil mi?
mo.ciner.com.tr
Üstelik, anlattığı öykü bu kadar Çukur’a benzerken… Artık bu masalı bir daha okuyun. İdris ve Meliha’yı düşünerek…
“Bir vakitler çok uzak bir ülkede, genç bir yaşarmış. Dağlarla kaplı, buz üzere pınarların olduğu bir ülkeymiş burası. Bu pınarların kıyılarında şifalı otlar bitermiş. Bayan bu şifalı otlar, hastalara merhem yapar, yaralarına sürer, onları iyileştirirmiş. Sonra bir gün ülkeyi yabancı bir ordu işgal etmiş. Ülkenin bütün erkekleri bu orduyla savaşmaya gitmişler. Savaş uzaktayken yavaş yavaş yaklaşmış. Top sesleri, tüfek sesleri dağlarda yankılanmaya başlamış. Bir sabah bayan şifalı ot toplamaktan döndüğünde, kapısının önünde yatan yaralı bir adam görmüş. Üstündeki üniformadan yabancı bir asker olduğunu anlamış. Adam kendinde değilmiş, bayan hançerini çekmiş. Adama hakikat yaklaşmış, adam tam bayılmadan evvel “Lütfen” demiş, “Yardım et bana”. Sonra kendinden geçmiş. Bayan adamı konuta taşımış. Üstündekileri çıkardığında her yerinin yanmış olduğunu görmüş. Şifalı otlardan merhemler yapmış. Yaralarına sürmüş, günler geceler uzunluğu uyumadan başında durmuş. Saçlarını okşamış. Adama öyküler anlatmış.Sonra bir gün sonunda adam güzelleşmiş. Çok sevinmiş bayan şifalı otların işe yaradığına. Adam bayana demiş ki; “Ben eminim, otlar değil beni güzelleştiren. Zira bunlar şu kenarında yetişen alelade otlardır. Beni uygunlaştıran senin şifalı ellerin. Sen bunun farkında değil misin?” Şaşırmış bayan, farkında değilmiş. Adam üniformasını giymiş. Silahını almış, tam kapıdan çıkmadan evvel bayana demiş ki; “Bu savaş şüphesiz bir gün bitecek, bittiğinde geri geleceğim seni almak için. Gelir misin benimle?”. “Gelirim.” demiş bayan. Adam bayana ismini sormuş, bayan söylemiş lakin adamın duymaya vakti olmamış. Tam o anda alnının tam ortasından vurulmuş. Bayanın onu yaralı bulduğu yere düşüvermiş adamın ölüsü. Bayan o ülkede daha fazla duramamış, kaçmış bir ülkeye gitmiş. O günden sonra şifalı otlara bir daha hiç dokunmamış. Elleriyle güzelleştirmiş insanları.”
Artık de masalın devamını okuyalım. O güçlü adamı da Baykal olarak hayal edelim…
“… Bayan o ülkede daha fazla duramamış, kaçmış bir ülkeye gitmiş O günden sonra şifalı otlara bir daha hiç dokunmamış. Elleriyle güzelleştirmiş insanları. Yıllar sonra bir gün bir adam çıkmış karşısına. Çok güçlü adammış bu, güçlüymüş. Lakin başının ağrılarına karşı çaresizmiş. “Beni güzelleştir, sana dünyaları vereyim” demiş adam. Bayan adama bakmış, demiş ki; “Seni güzelleştireceğim ve sen bana dünyaları vereceksin esasen.”. Bayan adamı dizine yatırmış, sihirli elleriyle saçlarını okşamış. Ve ona bir masal anlatmış, adam bayanı bir daha hiç bırakmamış. Bir kız çocuğu vermiş ona. Her vakit yanlarında olamasa da varlığını daima hissettirmiş.”
Efsun aslında Baykal’ın kızı, bunu biliyoruz. Pekala ya annesi de Meliha olmasın? Tahminen de Baykal bu yüzden bu kadar nefret ediyordu Çukur’dan da, kim bilir…
İdris… Her şey dönüp dolaşıp senin Meliha ile aşkına geliyor ya, yaktın bizi İdris…
Son Yazılar H35.org:
Göğüs kanseri belirtilerini denetim etmenin çok kolay bir yolu var.
Gaziantepli STK’lardan Bayanlar Günü bildirileri
Daha Evvel de Rock Müzik Öldü Demişti: Adam Levine “Müzik Kümesi Diye Bir Şey Kalmadı” Açıklamasıyla Gündemde
İzlediğinizde Sizi Hayli Heyecanlandıracak Birbirinden Etkileyici 30 Erotik Sinema
